114 الناس An-Naas

به نام خداوند بخشنده مهربان بگو: من پناه می‌جویم به پروردگار آدمیان. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ ﴿١﴾
پادشاه آدمیان. (2)	مَلِكِ ٱلنَّاسِ ﴿٢﴾
یکتا معبود آدمیان. (3)	إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ ﴿٣﴾
از شرّ آن وسوسه‌گر نهانی. (4)	مِن شَرِّ ٱلْوَسْوَاسِ ٱلْخَنَّاسِ ﴿٤﴾
آن شیطان که وسوسه و اندیشه بد افکند در دل مردمان. (5)	ٱلَّذِى يُوَسْوِسُ فِى صُدُورِ ٱلنَّاسِ ﴿٥﴾
چه آن شیطان از جنس جن باشد و یا از نوع انسان. (6)	مِنَ ٱلْجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ ﴿٦﴾

113 الفلق Al-Falaq

به نام خداوند بخشنده مهربان بگو: من پناه می‌جویم به خدای فروزنده صبح روشن. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلْفَلَقِ ﴿١﴾
از شرّ مخلوقات (شریر و مردم بد اندیش). (2)	مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ﴿٢﴾
و از شرّ شب تار هنگامی که (از پی آزار) در آید (و حشرات موذی و جنایتکاران و فتنه انگیران را به کمک ظلمتش به ظلم و جور و ستم بر انگیزد). (3)	وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ﴿٣﴾
و از شرّ زنان افسونگر که (به جادو) در گره‌ها بدمند. (4)	وَمِن شَرِّ ٱلنَّفَّٰثَٰتِ فِى ٱلْعُقَدِ ﴿٤﴾
و از شرّ حسود بد خواه چون شراره آتش رشک و حسد بر افروزد. (5)	وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ﴿٥﴾

112 الإخلاص Al-Ikhlaas

به نام خداوند بخشنده مهربان بگو: حقیقت این است که خدا یکتاست. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  قُلْ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ ﴿١﴾
آن خدایی که (از همه عالم) بی نیاز (و همه عالم به او نیازمند) است. (2)	ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ ﴿٢﴾
نه کسی فرزند اوست و نه او فرزند کسی است. (3)	لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ ﴿٣﴾
و نه هیچ کس مثل و مانند و همتای اوست. (4)	وَلَمْ يَكُن لَّهُۥ كُفُوًا أَحَدٌۢ ﴿٤﴾

111 سورہ المسد Al-Masad

به نام خداوند بخشنده مهربان ابو لهب (که دایم در پی آزار و دشمنی پیغمبر بود با تمام اقتدار و دارایی) نابود شد و دو دستش (که سنگ به رسول می‌افکند) قطع گردید. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  تَبَّتْ يَدَآ أَبِى لَهَبٍۢ وَتَبَّ ﴿١﴾
مال و ثروتی که اندوخت هیچ به کارش نیامد و از هلاکش نرهانید. (2)	مَآ أَغْنَىٰ عَنْهُ مَالُهُۥ وَمَا كَسَبَ ﴿٢﴾
زود باشد که به دوزخ در آتشی شعله‌ور در افتد. (3)	سَيَصْلَىٰ نَارًۭا ذَاتَ لَهَبٍۢ ﴿٣﴾
و نیز همسرش (امّ جمیل خواهر ابو سفیان) که هیزم آتش افروز دوزخ باشد. (4)	وَٱمْرَأَتُهُۥ حَمَّالَةَ ٱلْحَطَبِ ﴿٤﴾
در حالی که (با ذلت و خواری) طنابی از لیف خرما به گردن دارد. (5)	فِى جِيدِهَا حَبْلٌۭ مِّن مَّسَدٍۭ ﴿٥﴾

110 سورہ النصر An-Nasr

به نام خداوند بخشنده مهربان چون هنگام فتح و فیروزی با یاری خدا فرا رسد (مراد فتح مکه است). (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  إِذَا جَآءَ نَصْرُ ٱللَّهِ وَٱلْفَتْحُ ﴿١﴾
و مردم را بنگری که فوج فوج به دین خدا داخل می‌شوند (و تو را به رسالت تصدیق می‌کنند). (2)	وَرَأَيْتَ ٱلنَّاسَ يَدْخُلُونَ فِى دِينِ ٱللَّهِ أَفْوَاجًۭا ﴿٢﴾
در آن وقت خدای خود را حمد و ستایش کن و (از لوث شرک) پاک و منزّه‌دان و از او مغفرت و آمرزش طلب که او خدای بسیار توبه پذیر است. (3)	فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ وَٱسْتَغْفِرْهُ ۚ إِنَّهُۥ كَانَ تَوَّابًۢا

109 الكافرون Al-Kaafiroon

به نام خداوند بخشنده مهربان بگو که ای کافران (مشرک). (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  قُلْ يَٰٓأَيُّهَا ٱلْكَٰفِرُونَ ﴿١﴾
من آن بتان را که شما به خدایی می‌پرستید هرگز نمی‌پرستم. (2)	لَآ أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ ﴿٢﴾
و شما هم آن خدای یکتایی را که من پرستش می‌کنم پرستش نمی‌کنید. (3)	وَلَآ أَنتُمْ عَٰبِدُونَ مَآ أَعْبُدُ ﴿٣﴾
نه من هرگز خدایان باطل شما را عبادت می‌کنم. (4)	وَلَآ أَنَا۠ عَابِدٌۭ مَّا عَبَدتُّمْ ﴿٤﴾
و نه شما یکتا خدای معبود مرا عبادت خواهید کرد. (5)	وَلَآ أَنتُمْ عَٰبِدُونَ مَآ أَعْبُدُ ﴿٥﴾
پس اینک دین (شرک و جهل) شما برای شما باشد و دین (توحید و خدا پرستی) من هم برای من (تا روزی که به امر حق شما را از شرک برگردانم و به راه توحید خدا و خدا پرستی هدایت کنم). (6)	لَكُمْ دِينُكُمْ وَلِىَ دِينِ ﴿٦﴾

108 الكوثر Al-Kawthar

به نام خداوند بخشنده مهربان ما تو را کوثر (یعنی عطای بسیار چون کثرت فرزند) بخشیدیم. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  إِنَّآ أَعْطَيْنَٰكَ ٱلْكَوْثَرَ ﴿١﴾
پس تو هم برای خدایت به نماز (و طاعت) و قربانی (و مناسک حج) بپرداز. (2)	فَصَلِّ لِرَبِّكَ وَٱنْحَرْ ﴿٢﴾
که محققا دشمن بدگوی تو (عاص بن وائل) مقطوع النسل است (و نسل تو تا قیامت به کثرت و برکت و عزت باقی است). (3)	إِنَّ شَانِئَكَ هُوَ ٱلْأَبْتَرُ ﴿٣﴾

107 الماعون Al-Maa'un

به نام خداوند بخشنده مهربان آیا دیدی آن کس را که روز جزا را انکار می‌کرد؟ (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  أَرَءَيْتَ ٱلَّذِى يُكَذِّبُ بِٱلدِّينِ ﴿١﴾
این همان شخص (بی رحم) است که یتیم را (از در خود) به قهر می‌راند. (2)	فَذَٰلِكَ ٱلَّذِى يَدُعُّ ٱلْيَتِيمَ ﴿٢﴾
و (کسی را) بر اطعام فقیر ترغیب نمی‌کند. (3)	وَلَا يَحُضُّ عَلَىٰ طَعَامِ ٱلْمِسْكِينِ ﴿٣﴾
پس وای بر آن نماز گزاران. (4)	فَوَيْلٌۭ لِّلْمُصَلِّينَ ﴿٤﴾
که دل از یاد خدا غافل دارند. (5)	ٱلَّذِينَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ ﴿٥﴾
همانان که (اگر طاعتی کنند به) ریا و خود نمایی کنند. (6)	ٱلَّذِينَ هُمْ يُرَآءُونَ ﴿٦﴾
و زکات و احسان را (از فقیران و هر خیر کوچک را حتی قرض را هم از محتاجان) منع کنند. (7)	وَيَمْنَعُونَ ٱلْمَاعُونَ ﴿٧﴾

106 قريش Quraish

به نام خداوند بخشنده مهربان (خدا با اصحاب فیل چنین کرد) برای آنکه قریش (خداشناس شوند و) با هم انس و الفت گیرند. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  لِإِيلَٰفِ قُرَيْشٍ ﴿١﴾
الفتی که در سفرهای زمستان و تابستان آنان ثابت و بر قرار بماند. (2)	إِۦلَٰفِهِمْ رِحْلَةَ ٱلشِّتَآءِ وَٱلصَّيْفِ ﴿٢﴾
پس (به شکرانه این دوستی) باید یگانه خدای این خانه (کعبه) را پرستند. (3)	فَلْيَعْبُدُوا۟ رَبَّ هَٰذَا ٱلْبَيْتِ ﴿٣﴾
همان خدایی که به آنها هنگام گرسنگی طعام داد و از ترس و خطراتشان ایمن ساخت. (4)	ٱلَّذِىٓ أَطْعَمَهُم مِّن جُوعٍۢ وَءَامَنَهُم مِّنْ خَوْفٍۭ ﴿٤﴾

105 الفيل Al-Fil

به نام خداوند بخشنده مهربان آیا ندیدی که خدای تو با اصحاب فیل (سپاه فیل سوار ابرهه) چه کرد؟ (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  أَلَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِأَصْحَٰبِ ٱلْفِيلِ ﴿١﴾
آیا کید و تدبیر آنها را (که برای خرابی کعبه اندیشیدند) تباه نکرد؟ (2)	أَلَمْ يَجْعَلْ كَيْدَهُمْ فِى تَضْلِيلٍۢ ﴿٢﴾
و بر هلاک آنها مرغانی گروه گروه فرستاد. (3)	وَأَرْسَلَ عَلَيْهِمْ طَيْرًا أَبَابِيلَ ﴿٣﴾
تا آن سپاه را به سنگهای سجّیل (دوزخی) سنگباران کردند. (4)	تَرْمِيهِم بِحِجَارَةٍۢ مِّن سِجِّيلٍۢ ﴿٤﴾
و تنشان را چون علفی زیر دندان حیوان خرد گردانید. (5)	فَجَعَلَهُمْ كَعَصْفٍۢ مَّأْكُولٍۭ ﴿٥﴾

104 الهمزة Al-Humaza

به نام خداوند بخشنده مهربان وای بر هر عیبجوی هرزه زبان. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  وَيْلٌۭ لِّكُلِّ هُمَزَةٍۢ لُّمَزَةٍ ﴿١﴾
همان کسی که مالی جمع کرده و دایم به حساب و شماره‌اش سر گرم است. (2)	ٱلَّذِى جَمَعَ مَالًۭا وَعَدَّدَهُۥ ﴿٢﴾
پندارد که مال و دارایی دنیایش عمر ابدش خواهد بخشید. (3)	يَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُۥٓ أَخْلَدَهُۥ ﴿٣﴾
چنین نیست، بلکه محققا به آتش در هم شکننده دوزخ در افتد. (4)	كَلَّا ۖ لَيُنۢبَذَنَّ فِى ٱلْحُطَمَةِ ﴿٤﴾
آتشی که چگونه تصور سختی آن توانی کرد؟ (5)	وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا ٱلْحُطَمَةُ ﴿٥﴾
آن آتش را (خشم) خدا افروخته. (6)	نَارُ ٱللَّهِ ٱلْمُوقَدَةُ ﴿٦﴾
شراره آن بر دلها (ی نا پاک پر از حرص دنیای کافران) شعله‌ور است. (7)	ٱلَّتِى تَطَّلِعُ عَلَى ٱلْأَفْـِٔدَةِ ﴿٧﴾
آتشی که بر آنها از هر سو سخت احاطه کرده و راه گریزی ندارند. (8)	إِنَّهَا عَلَيْهِم مُّؤْصَدَةٌۭ ﴿٨﴾
و مانند ستونهای بلند زبانه کشیده است. (9)	فِى عَمَدٍۢ مُّمَدَّدَةٍۭ ﴿٩﴾

103 العصر Al-Asr

به نام خداوند بخشنده مهربان قسم به عصر (نورانی رسول صلّی اللّه علیه و آله و سلّم یا دوران ظهور ولی عصر علیه السّلام). (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  وَٱلْعَصْرِ ﴿١﴾
که انسان هم در خسارت و زیان است. (2)	إِنَّ ٱلْإِنسَٰنَ لَفِى خُسْرٍ ﴿٢﴾
مگر آنان که ایمان آورده و نیکوکار شدند و به درستی و راستی و پایداری (در دین) یکدیگر را سفارش کردند. (3)	إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَتَوَاصَوْا۟ بِٱلْحَقِّ وَتَوَاصَوْا۟ بِٱلصَّبْرِ ﴿٣﴾

102 التكاثر At-Takaathur

به نام خداوند بخشنده مهربان شما مردم را افتخار به بسیاری اموال و فرزند و عشیره سخت (از یاد خدا و مرگ) غافل داشته است. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  أَلْهَىٰكُمُ ٱلتَّكَاثُرُ ﴿١﴾
تا آنجا که به ملاقات (اهل) قبور رفتید (و به جای آنکه عبرت گیرید آنجا هم به قبرهای مردگان خود بر هم مفاخرت کردید). (2)	حَتَّىٰ زُرْتُمُ ٱلْمَقَابِرَ ﴿٢﴾
نه چنین است، به زودی خواهید دانست (که پس از مرگ به برزخ چه سختیها در پیش دارید). (3)	كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٣﴾
باز هم چنین نیست، حقا خواهید دانست (که به قیامت با چه عذابها مواجهید). (4)	ثُمَّ كَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٤﴾
نه چنین است، حقا اگر به طور یقین می‌دانستید (چه حادثه بزرگی در پیش دارید هرگز به بازی دنیا از عالم آخرت غافل نمی‌شدید). (5)	كَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ ٱلْيَقِينِ ﴿٥﴾
البته (پس از مرگ) دوزخ را مشاهده خواهید کرد. (6)	لَتَرَوُنَّ ٱلْجَحِيمَ ﴿٦﴾
و سپس به چشم یقین آن دوزخ را می‌بینید. (7)	ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَيْنَ ٱلْيَقِينِ ﴿٧﴾
آن گاه در آن روز از نعمتها شما را باز می‌پرسند. (8)	ثُمَّ لَتُسْـَٔلُنَّ يَوْمَئِذٍ عَنِ ٱلنَّعِيمِ ﴿٨﴾

 

101 القارعة Al-Qaari'a

به نام خداوند بخشنده مهربان قارعه. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  ٱلْقَارِعَةُ ﴿١﴾
قارعه چیست؟ (همان روز وحشت و اضطراب مرگ و قیامت است که دلهای خلایق را از ترس در هم کوبد). (2)	مَا ٱلْقَارِعَةُ ﴿٢﴾
و چگونه حالت آن روز هولناک را تصور توانی کرد؟ (3)	وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا ٱلْقَارِعَةُ ﴿٣﴾
در آن روز سخت، مردم مانند ملخ هر سو پراکنده شوند. (4)	يَوْمَ يَكُونُ ٱلنَّاسُ كَٱلْفَرَاشِ ٱلْمَبْثُوثِ ﴿٤﴾
و کوهها همچون پشم زده شده متلاشی گردد. (5)	وَتَكُونُ ٱلْجِبَالُ كَٱلْعِهْنِ ٱلْمَنفُوشِ ﴿٥﴾
پس عمل هر کس را در میزان حق وزنی باشد، (6)	فَأَمَّا مَن ثَقُلَتْ مَوَٰزِينُهُۥ ﴿٦﴾
او در بهشت به آسایش و زندگانی خوش خواهد بود. (7)	فَهُوَ فِى عِيشَةٍۢ رَّاضِيَةٍۢ ﴿٧﴾
و عمل هر کس بی قدر و سبک وزن باشد، (8)	وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَٰزِينُهُۥ ﴿٨﴾
جایگاهش در قعر هاویه (جهنم) است. (9)	فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةٌۭ ﴿٩﴾
و چگونه سختی هاویه را تصور توانی کرد؟ (10)	وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا هِيَهْ ﴿۰١﴾
هاویه همان آتش سخت سوزنده و گدازنده است. (11)	نَارٌ حَامِيَةٌۢ ﴿١١﴾

100 العاديات Al-Aadiyaat

به نام خداوند بخشنده مهربان قسم به اسبانی که (سواران اسلام در جهاد با کفار تاختند تا جایی که) نفسشان به شماره افتاد. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  وَٱلْعَٰدِيَٰتِ ضَبْحًۭا ﴿١﴾
و در تاختن از سم خود بر سنگ آتش افروختند. (2)	فَٱلْمُورِيَٰتِ قَدْحًۭا ﴿٢﴾
و (بر دشمن شبیخون زدند تا) صبحگاه (آنها را) به غارت گرفتند. (3)	فَٱلْمُغِيرَٰتِ صُبْحًۭا ﴿٣﴾
و گرد و غبار از دیار کفار بر انگیختند. (4)	فَأَثَرْنَ بِهِۦ نَقْعًۭا ﴿٤﴾
و سپاه دشمن را همه در میان گرفتند. (5)	فَوَسَطْنَ بِهِۦ جَمْعًا ﴿٥﴾
(قسم به اسبان این مجاهدان دین خدا) که انسان نسبت به پروردگارش کافر نعمت و ناسپاس است. (6)	إِنَّ ٱلْإِنسَٰنَ لِرَبِّهِۦ لَكَنُودٌۭ ﴿٦﴾
و (خدا و یا) خود او بر این ناسپاسی محققا گواه است. (7)	وَإِنَّهُۥ عَلَىٰ ذَٰلِكَ لَشَهِيدٌۭ ﴿٧﴾
و هم او بر حب مال دنیا سخت فریفته و بخیل است. (8)	وَإِنَّهُۥ لِحُبِّ ٱلْخَيْرِ لَشَدِيدٌ ﴿٨﴾
آیا آدمی نمی‌داند که روزی آنچه (از مردگان) در دل قبرهاست همه بیرون ریخته می‌شود؟ (9)	۞ أَفَلَا يَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِى ٱلْقُبُورِ ﴿٩﴾
و آنچه در دلها پنهان است همه را پدیدار سازند؟ (10)	وَحُصِّلَ مَا فِى ٱلصُّدُورِ ﴿۰١﴾
محققا آن روز پروردگارشان (نیک و بد کردار) آنها کاملا آگاه است. (11)	إِنَّ رَبَّهُم بِهِمْ يَوْمَئِذٍۢ لَّخَبِيرٌۢ ﴿١١﴾

99 الزلزلة Az-Zalzala

به نام خداوند بخشنده مهربان هنگامی که زمین به سخت‌ترین زلزله خود به لرزه در آید. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  إِذَا زُلْزِلَتِ ٱلْأَرْضُ زِلْزَالَهَا ﴿١﴾
و بارهای سنگین اسرار درون خویش (که گنجها و معادن و اموات و غیره است) همه را از دل خاک بیرون افکند. (2)	وَأَخْرَجَتِ ٱلْأَرْضُ أَثْقَالَهَا ﴿٢﴾
و (آن روز) آدمی (از فرط حیرت و اضطراب) گوید: زمین را چه پیش آمده؟ (3)	وَقَالَ ٱلْإِنسَٰنُ مَا لَهَا ﴿٣﴾
آن هنگام زمین مردم را به حوادث خویش آگاه می‌سازد. (4)	يَوْمَئِذٍۢ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا ﴿٤﴾
که خدا به او چنین الهام کند (تا به سخن آید و خلق را به اخبارش آگه نماید). (5)	بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَىٰ لَهَا ﴿٥﴾
درآن روز قیامت مردم از قبرها پراکنده بیرون آیند تا (پاداش نیک و بد) اعمال آنها را (در حساب و میزان حق) به آنان بنمایند. (6)	يَوْمَئِذٍۢ يَصْدُرُ ٱلنَّاسُ أَشْتَاتًۭا لِّيُرَوْا۟ أَعْمَٰلَهُمْ ﴿٦﴾
پس هر کس به قدر ذره‌ای کار نیک کرده باشد (پاداش) آن را خواهد دید. (7)	فَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًۭا يَرَهُۥ ﴿٧﴾
و هر کس به قدر ذره‌ای کار زشتی مرتکب شده آن هم به کیفرش خواهد رسید. (8)	وَمَن يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍۢ شَرًّۭا يَرَهُۥ ﴿٨﴾

98 البينة Al-Bayyina

به نام خداوند بخشنده مهربان کافران اهل کتاب و مشرکان (از کفر و عصیان) منفک نبودند (و به راه صواب هدایت نمی‌یافتند) تا آنکه برهان و حجت حق بر آنها بیاید. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  لَمْ يَكُنِ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِنْ أَهْلِ ٱلْكِتَٰبِ وَٱلْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأْتِيَهُمُ ٱلْبَيِّنَةُ ﴿١﴾
رسولی از جانب خدا (چون محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) که کتب آسمانی پاک و منزه (از خطا و تحریف) را بر آنها تلاوت کند. (2)	رَسُولٌۭ مِّنَ ٱللَّهِ يَتْلُوا۟ صُحُفًۭا مُّطَهَّرَةًۭ ﴿٢﴾
که در آن کتب نامه‌های حقیقت و راستی (و نگهبان سنّت عدل الهی) مسطور است. (3)	فِيهَا كُتُبٌۭ قَيِّمَةٌۭ ﴿٣﴾
و اهل کتاب (در حق این رسول گرامی) راه تفرقه و خلاف نپیمودند مگر پس از آنکه آنها را حجت کامل (در کتب آسمانی بر حقانیت رسول) آمد (و دانسته بر انکار او لجاج و عناد ورزیدند). (4)	وَمَا تَفَرَّقَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَٰبَ إِلَّا مِنۢ بَعْدِ مَا جَآءَتْهُمُ ٱلْبَيِّنَةُ ﴿٤﴾
در صورتی که (در کتب آسمانی) امر نشده بودند مگر بر اینکه خدا را به اخلاص کامل در دین (اسلام) پرستش کنند و از غیر دین حق روی بگردانند و نماز به پا دارند و زکات (به فقیران) بدهند. این است دین درست. (5)	وَمَآ أُمِرُوٓا۟ إِلَّا لِيَعْبُدُوا۟ ٱللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ حُنَفَآءَ وَيُقِيمُوا۟ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤْتُوا۟ ٱلزَّكَوٰةَ ۚ وَذَٰلِكَ دِينُ ٱلْقَيِّمَةِ ﴿٥﴾
محقّقا آنان که از اهل کتاب کافر شدند (و عیسی و عزیر و رهبانان و احبار را به مقام ربوبیت خواندند) آنها با مشرکان همه در آتش دوزخند و در آن همیشه معذبند، آنها به حقیقت بدترین خلقند. (6)	إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ مِنْ أَهْلِ ٱلْكِتَٰبِ وَٱلْمُشْرِكِينَ فِى نَارِ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ ۚ أُو۟لَٰٓئِكَ هُمْ شَرُّ ٱلْبَرِيَّةِ ﴿٦﴾
آنان که ایمان آوردند و نیکوکار شدند آنها به حقیقت بهترین اهل عالمند. (7)	إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّٰلِحَٰتِ أُو۟لَٰٓئِكَ هُمْ خَيْرُ ٱلْبَرِيَّةِ ﴿٧﴾
پاداش آنها نزد خدایشان باغهای بهشت عدن است که نهرها زیر درختانش جاری است و در آن بهشت ابد جاودان متنعّمند، خدا از آنها خشنود و آنها هم از خدا خشنودند. این بهشت مخصوص کسی است که از خدا ترسد (و به طاعت او پردازد). (8)	جَزَآؤُهُمْ عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّٰتُ عَدْنٍۢ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَٰرُ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدًۭا ۖ رَّضِىَ ٱللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا۟ عَنْهُ ۚ ذَٰلِكَ لِمَنْ خَشِىَ رَبَّهُۥ