96 العلق Al-Alaq

به نام خداوند بخشنده مهربان (ای رسول گرامی برخیز و قرآن را) به نام پروردرگارت که خدای آفریننده عالم است (بر خلق) قرائت کن. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  ٱقْرَأْ بِٱسْمِ رَبِّكَ ٱلَّذِى خَلَقَ ﴿١﴾
آن خدایی که آدمی را از خون بسته (که تحول نطفه است) بیافرید. (2)	خَلَقَ ٱلْإِنسَٰنَ مِنْ عَلَقٍ ﴿٢﴾
بخوان و (بدان که) پروردگار تو کریم‌ترین کریمان عالم است. (3)	ٱقْرَأْ وَرَبُّكَ ٱلْأَكْرَمُ ﴿٣﴾
آن خدایی که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت. (4)	ٱلَّذِى عَلَّمَ بِٱلْقَلَمِ ﴿٤﴾
به آدمی آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد. (5)	عَلَّمَ ٱلْإِنسَٰنَ مَا لَمْ يَعْلَمْ ﴿٥﴾
راستی که انسان سرکش و مغرور می‌شود. (6)	كَلَّآ إِنَّ ٱلْإِنسَٰنَ لَيَطْغَىٰٓ ﴿٦﴾
چون که خود را در غنا و دارایی ببیند. (7)	أَن رَّءَاهُ ٱسْتَغْنَىٰٓ ﴿٧﴾
محققا (پس از مرگ) باز گشت به سوی پروردگار تو خواهد بود. (8)	إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ ٱلرُّجْعَىٰٓ ﴿٨﴾
دیدی آن کس را که منع (و تمسخر) می‌کرد؟ (9)	أَرَءَيْتَ ٱلَّذِى يَنْهَىٰ ﴿٩﴾
آن بنده خدای را که به نماز مشغول شد؟ (مراد ابو جهل است که بر نماز، پیغمبر و اصحابش را به مسخرگی می‌آزرد). (10)	عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰٓ ﴿۰١﴾
آیا چه می‌بینی اگر آن بنده (یا رسول) به راه راست باشد. (11)	أَرَءَيْتَ إِن كَانَ عَلَى ٱلْهُدَىٰٓ ﴿١١﴾
و خلق را به تقوا و پرهیزکاری امر کند (حال آنکه او را از نماز باز می‌دارد چگونه خواهد بود). (12)	أَوْ أَمَرَ بِٱلتَّقْوَىٰٓ ﴿٢١﴾
آیا شما مردم بر این کس که حق را تکذیب می‌کند و (از رسول او) رو می‌گرداند چه رأی می‌دهید؟ (13)	أَرَءَيْتَ إِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰٓ ﴿٣١﴾
آیا او ندانست که خدا (اعمال زشتش را) می‌بیند (و از او روزی انتقام می‌کشد). (14)	أَلَمْ يَعْلَم بِأَنَّ ٱللَّهَ يَرَىٰ ﴿٤١﴾
هرگز (این را نداند) ، اگر او (از کفر و ظلم و تکذیبش) دست نکشد البته ما موی پیشانیشن (به قهر و انتقام) بگیریم. (15)	كَلَّا لَئِن لَّمْ يَنتَهِ لَنَسْفَعًۢا بِٱلنَّاصِيَةِ ﴿٥١﴾
آن پیشانی دروغزن خطا پیشه را (به خاک هلاک کشیم). (16)	نَاصِيَةٍۢ كَٰذِبَةٍ خَاطِئَةٍۢ ﴿٦١﴾
آن گاه او هر که از قبیله و عشیره خود را خواهد بخواند (که از هلاکش برهانند و هیچ کس نتواند). (17)	فَلْيَدْعُ نَادِيَهُۥ ﴿٧١﴾
ما هم زبانیه دوزخ را (که فرشتگان قهر و عذاب و مأموران آتش جهنم‌اند، بر گرفتن او) می‌خوانیم. (18)	سَنَدْعُ ٱلزَّبَانِيَةَ ﴿٨١﴾
(ای رسول گرامی) چنین نیست (که ابو جهل پنداشته که تو را به زجر و ظلم مطیع خود تواند کرد) تو هیچ از او اطاعت مکن و به نماز و سجده خدا پرداز و به حق نزدیک شو (که سجده و نماز موجب قرب حضرت بی نیاز است). (19)	كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَٱسْجُدْ وَٱقْتَرِب ۩ ﴿٩١﴾