88 الغاشية Al-Ghaashiya

به نام خداوند بخشنده مهربان (ای رسول ما) آیا خبر هولناک قیامت و بلیّه عالم گیر محشر بر تو حکایت شده است؟ (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ ٱلْغَٰشِيَةِ ﴿١﴾
که آن روز رخسار گروهی (کافر و متکبر) ترسناک و ذلیل باشد. (2)	وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍ خَٰشِعَةٌ ﴿٢﴾
و همه کارشان رنج و مشقّت است. (3)	عَامِلَةٌۭ نَّاصِبَةٌۭ ﴿٣﴾
به آتش فروزان دوزخ در آیند. (4)	تَصْلَىٰ نَارًا حَامِيَةًۭ ﴿٤﴾
از چشمه آب گرم جهنم آبشان نوشانند. (5)	تُسْقَىٰ مِنْ عَيْنٍ ءَانِيَةٍۢ ﴿٥﴾
طعامی غیر ضریع دوزخ (که علفی بد طعم و بوست) غذای آنها نیست. (6)	لَّيْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِن ضَرِيعٍۢ ﴿٦﴾
که آن طعام (هر چه خورند) نه فربه‌شان کند و نه سیرشان گرداند. (7)	لَّا يُسْمِنُ وَلَا يُغْنِى مِن جُوعٍۢ ﴿٧﴾
جمعی دیگر رخسارشان شادمان و خندان است. (8)	وُجُوهٌۭ يَوْمَئِذٍۢ نَّاعِمَةٌۭ ﴿٨﴾
از سعی و کوشش خود (در طاعت خدا) خشنودند. (9)	لِّسَعْيِهَا رَاضِيَةٌۭ ﴿٩﴾
در بهشت بلند مرتبت مقام عالی یافته‌اند. (10)	فِى جَنَّةٍ عَالِيَةٍۢ ﴿۰١﴾
و در آنجا هیچ سخن زشت و بیهوده نشنوند. (11)	لَّا تَسْمَعُ فِيهَا لَٰغِيَةًۭ ﴿١١﴾
در آن بهشت چشمه‌ها (ی آب زلال و گوارا) جاری است. (12)	فِيهَا عَيْنٌۭ جَارِيَةٌۭ ﴿٢١﴾
و هم آنجا تختهای عالی و کرسیهای بلند پایه نهاده‌اند. (13)	فِيهَا سُرُرٌۭ مَّرْفُوعَةٌۭ ﴿٣١﴾
و قدحهای بزرگ (بهترین شراب) گذاشته‌اند. (14)	وَأَكْوَابٌۭ مَّوْضُوعَةٌۭ ﴿٤١﴾
و مسند و بالشهای لطیف مرتب داشته‌اند. (15)	وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌۭ ﴿٥١﴾
و فرشهای عالی گرانبها گسترده‌اند. (16)	وَزَرَابِىُّ مَبْثُوثَةٌ ﴿٦١﴾
آیا مردم در خلقت شتر نمی‌نگرند که چگونه (به انواع حکمت و منفعت برای بشر) خلق شده است؟ (17)	أَفَلَا يَنظُرُونَ إِلَى ٱلْإِبِلِ كَيْفَ خُلِقَتْ ﴿٧١﴾
و در خلقت کاخ بلند آسمان فکر نمی‌کنند که چگونه آن را بر افراشته‌اند؟ (18)	وَإِلَى ٱلسَّمَآءِ كَيْفَ رُفِعَتْ ﴿٨١﴾
و کوهها را نمی‌بینند که چگونه بر زمین کوبیده‌اند؟ (19)	وَإِلَى ٱلْجِبَالِ كَيْفَ نُصِبَتْ ﴿٩١﴾
و به زمین نظر نمی‌کنند که چگونه گسترده‌اند؟ (20)	وَإِلَى ٱلْأَرْضِ كَيْفَ سُطِحَتْ ﴿۰٢﴾
پس خلق را (به حکمتهای الهی) متذکر ساز که وظیفه پیغمبری تو غیر از این نیست. (21)	فَذَكِّرْ إِنَّمَآ أَنتَ مُذَكِّرٌۭ ﴿١٢﴾
تو مسلط و توانا بر (تبدیل کفر و ایمان) آنها نیستی. (22)	لَّسْتَ عَلَيْهِم بِمُصَيْطِرٍ ﴿٢٢﴾
جز آنکه هر کس (پس از تذکر) روی از حق بگرداند و کافر شود. (23)	إِلَّا مَن تَوَلَّىٰ وَكَفَرَ ﴿٣٢﴾
او را خدا به عذابی بزرگ (در دوزخ) معذب کند. (24)	فَيُعَذِّبُهُ ٱللَّهُ ٱلْعَذَابَ ٱلْأَكْبَرَ ﴿٤٢﴾
البته باز گشت آنها به سوی ماست. (25)	إِنَّ إِلَيْنَآ إِيَابَهُمْ ﴿٥٢﴾
آن گاه حسابشان بر ما خواهد بود. (26)	ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُم ﴿٦٢﴾