79 النازعات An-Naazi'aat

به نام خداوند بخشنده مهربان قسم به فرشتگانی که (جان کافران را) به سختی بگیرند. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  وَٱلنَّٰزِعَٰتِ غَرْقًۭا ﴿١﴾
قسم به فرشتگانی که (جان اهل ایمان را) به آسایش و نشاط ببرند. (2)	وَٱلنَّٰشِطَٰتِ نَشْطًۭا ﴿٢﴾
و قسم به فرشتگانی که با کمال سرعت (فرمان حق را) انجام دهند. (3)	وَٱلسَّٰبِحَٰتِ سَبْحًۭا ﴿٣﴾
قسم به فرشتگانی که (درنظم عالم) بر هم سبقت گیرند. (4)	فَٱلسَّٰبِقَٰتِ سَبْقًۭا ﴿٤﴾
قسم به فرشتگانی که (به فرمان حق) به تدبیر نظام خلق می‌کوشند (که قیامتی و حشری خواهد آمد). (5)	فَٱلْمُدَبِّرَٰتِ أَمْرًۭا ﴿٥﴾
روزی که آن لرزاننده (یعنی نفخه صور الهی، جهان را) بلرزاند. (6)	يَوْمَ تَرْجُفُ ٱلرَّاجِفَةُ ﴿٦﴾
و لرزاننده دیگر (یعنی نفخه صور دیگر) از پی آن در آید. (7)	تَتْبَعُهَا ٱلرَّادِفَةُ ﴿٧﴾
در آن روز سخت دلهای برخی مضطرب و هراسان شود. (8)	قُلُوبٌۭ يَوْمَئِذٍۢ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾
که (از ترس) چشمها به زیر افکنند. (9)	أَبْصَٰرُهَا خَٰشِعَةٌۭ ﴿٩﴾
(مردم غافل دنیا) گویند: آیا ما پس از مرگ باز زندگانی دیگری خواهیم یافت؟ (10)	يَقُولُونَ أَءِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِى ٱلْحَافِرَةِ ﴿۰١﴾
چگونه چون مردیم و استخوان ما پوسید زنده خواهیم شد؟ (11)	أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمًۭا نَّخِرَةًۭ ﴿١١﴾
و گویند: در این صورت که دیگر بار زنده شویم بسی زیانکار خواهیم بود. (12)	قَالُوا۟ تِلْكَ إِذًۭا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌۭ ﴿٢١﴾
جز یک صدای مهیب (که در صور اسرافیل کنند) نشنوند. (13)	فَإِنَّمَا هِىَ زَجْرَةٌۭ وَٰحِدَةٌۭ ﴿٣١﴾
و ناگاه همه از خاک بر شوند و به صحرای قیامت رهسپار گردند. (14)	فَإِذَا هُم بِٱلسَّاهِرَةِ ﴿٤١﴾
آیا خبر موسی عمران به تو رسیده؟ (15)	هَلْ أَتَىٰكَ حَدِيثُ مُوسَىٰٓ ﴿٥١﴾
آن گاه که خدایش او را در وادی مقدس طوی (قرب طور) ندا کرد. (16)	إِذْ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلْوَادِ ٱلْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿٦١﴾
که به سوی فرعون برو که او سخت به راه طغیان رفته است. (17)	ٱذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ ﴿٧١﴾
پس بگو: میل داری که (از پلیدی خود پرستی و شرک) پاک و پاکیزه شوی؟ (18)	فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ ﴿٨١﴾
و تو را به راه خدا هدایت کنم تا بترسی (و به درگاه عظمت و قدرت او خاشع و فروتن شوی). (19)	وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ﴿٩١﴾
پس آن آیت و معجزه بزرگتر را به او نمود. (20)	فَأَرَىٰهُ ٱلْءَايَةَ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿۰٢﴾
فرعون تکذیب و نافرمانی کرد. (21)	فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ﴿١٢﴾
از آن پس (که معجزه موسی دید) باز روی از حق بگردانید و (برای دفع موسی) به جهد و کوشش برخاست. (22)	ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ﴿٢٢﴾
پس (با رجال بزرگ دربار خود) انجمن کرد و ندا داد. (23)	فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ﴿٣٢﴾
و گفت: منم خدای بزرگ شما. (24)	فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلْأَعْلَىٰ ﴿٤٢﴾
خدا هم او را به عقاب دنیا و آخرت گرفتار کرد. (25)	فَأَخَذَهُ ٱللَّهُ نَكَالَ ٱلْءَاخِرَةِ وَٱلْأُولَىٰٓ ﴿٥٢﴾
تا به هلاکت او اهل ترس از خدا عبرت گیرند. (26)	إِنَّ فِى ذَٰلِكَ لَعِبْرَةًۭ لِّمَن يَخْشَىٰٓ ﴿٦٢﴾
آیا بنای شما آدمیان استوارتر است یا بنای آسمان بلند که خدا آفرید؟ (27)	ءَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ ٱلسَّمَآءُ ۚ بَنَىٰهَا ﴿٧٢﴾
که سقفی بس بلند و محکم بنیان در کمال زیبایی استوار ساخت. (28)	رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّىٰهَا ﴿٨٢﴾
و شامش را تیره و روزش را روشن گردانید. (29)	وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَىٰهَا ﴿٩٢﴾
و زمین را پس از آن بگسترانید. (30)	وَٱلْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَىٰهَآ ﴿۰٣﴾
و از آن آب و گیاه پدید آورد. (31)	أَخْرَجَ مِنْهَا مَآءَهَا وَمَرْعَىٰهَا ﴿١٣﴾
و کوهها را بر روی آن استوار ساخت. (32)	وَٱلْجِبَالَ أَرْسَىٰهَا ﴿٢٣﴾
تا (از آن آب و گیاه که از بیابان و کوه بر انگیزد) قوت شما و چهارپایانتان بر آید. (33)	مَتَٰعًۭا لَّكُمْ وَلِأَنْعَٰمِكُمْ ﴿٣٣﴾
پس چون آن واقعه بزرگ (و حادثه عظیم قیامت) پدید آید. (34)	فَإِذَا جَآءَتِ ٱلطَّآمَّةُ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿٤٣﴾
در آن روز آدمی هر چه کرده به یاد آرد. (35)	يَوْمَ يَتَذَكَّرُ ٱلْإِنسَٰنُ مَا سَعَىٰ ﴿٥٣﴾
و دوزخ برای بینندگان آشکار شود. (36)	وَبُرِّزَتِ ٱلْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ﴿٦٣﴾
پس هر کس (از حکم شرع خدا) سرکش و طاغی شد. (37)	فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ﴿٧٣﴾
و زندگی دنیا را برگزید. (38)	وَءَاثَرَ ٱلْحَيَوٰةَ ٱلدُّنْيَا ﴿٨٣﴾
دوزخ جایگاه اوست. (39)	فَإِنَّ ٱلْجَحِيمَ هِىَ ٱلْمَأْوَىٰ ﴿٩٣﴾
و هر کس از حضور در پیشگاه عزّ ربوبیت بترسید و از هوای نفس دوری جست. (40)	وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِۦ وَنَهَى ٱلنَّفْسَ عَنِ ٱلْهَوَىٰ ﴿۰٤﴾
همانا بهشت منزلگاه اوست. (41)	فَإِنَّ ٱلْجَنَّةَ هِىَ ٱلْمَأْوَىٰ ﴿١٤﴾
از تو سؤال کنند که قیامت کی بر پا شود؟ (42)	يَسْـَٔلُونَكَ عَنِ ٱلسَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَىٰهَا ﴿٢٤﴾
تو را چه کار است دیگر که از آن به یاد آری؟ (بسیار یاد آور شدی و منکران از تو نپذیرفتند). (43)	فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَىٰهَآ ﴿٣٤﴾
کار آن ساعت به خدای تو منتهی شود. (44)	إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَىٰهَآ ﴿٤٤﴾
تو را جز این نباشد که اهل ایمان را هر کس از یاد آن روز هراسان می‌شود به اهوال آن روز آگاه سازی. (45)	إِنَّمَآ أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَىٰهَا ﴿٥٤﴾
چون آن روز را مردم ببینند گویی همه عمر دنیا شامگاهی یا چاشتگاهی بیش نبوده است. (46)	كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوٓا۟ إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَىٰهَا ﴿٦٤﴾