به نام خداوند بخشنده مهربان الا ای رسولی که خود را به لباس (حیرت و فکرت) در پیچیدهای. (1) | بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ يَٰٓأَيُّهَا ٱلْمُدَّثِّرُ ﴿١﴾ |
برخیز و به اندرز و پند، خلق را خدا ترس گردان. (2) | قُمْ فَأَنذِرْ ﴿٢﴾ |
و خدایت را به بزرگی و کبریایی یاد کن. (3) | وَرَبَّكَ فَكَبِّرْ ﴿٣﴾ |
و لباس (جان و تن) خود را از هر عیب و آلایش پاک و پاکیزه دار. (4) | وَثِيَابَكَ فَطَهِّرْ ﴿٤﴾ |
و از ناپاکی (بت و بتپرستان) به کلی دوری گزین. (5) | وَٱلرُّجْزَ فَٱهْجُرْ ﴿٥﴾ |
و بر هر که احسان کنی ابدا منّت مگذار و عوض افزون مخواه. (6) | وَلَا تَمْنُن تَسْتَكْثِرُ ﴿٦﴾ |
و برای خدایت صبر و شکیبایی پیشگیر. (7) | وَلِرَبِّكَ فَٱصْبِرْ ﴿٧﴾ |
تا آنگاه که (هنگامه قیامت برپا شود و) در صور (اسرافیل) بدمند. (8) | فَإِذَا نُقِرَ فِى ٱلنَّاقُورِ ﴿٨﴾ |
آن روز بسیار روز سختی است. (9) | فَذَٰلِكَ يَوْمَئِذٍۢ يَوْمٌ عَسِيرٌ ﴿٩﴾ |
کافران را هیچ گونه در آن راحتی و آسایش نیست. (10) | عَلَى ٱلْكَٰفِرِينَ غَيْرُ يَسِيرٍۢ ﴿۰١﴾ |
به من واگذار کار انتقام آن کس را که من او را تنها آفریدم. (11) | ذَرْنِى وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِيدًۭا ﴿١١﴾ |
و به او مال و ثروت فراوان بذل کردم. (12) | وَجَعَلْتُ لَهُۥ مَالًۭا مَّمْدُودًۭا ﴿٢١﴾ |
و پسران بسیار حاضر به خدمت نصیب گردانیدم. (13) | وَبَنِينَ شُهُودًۭا ﴿٣١﴾ |
و اقتدار و مکنت و عزّت دادم. (14) | وَمَهَّدتُّ لَهُۥ تَمْهِيدًۭا ﴿٤١﴾ |
و (با کفران این نعمتها) باز هم از من طمع افزونی آن دارد. (15) | ثُمَّ يَطْمَعُ أَنْ أَزِيدَ ﴿٥١﴾ |
هرگز (بر نعمتش نیفزایم) که او با آیات ما دشمنی و عناد ورزید. (16) | كَلَّآ ۖ إِنَّهُۥ كَانَ لِءَايَٰتِنَا عَنِيدًۭا ﴿٦١﴾ |
به زودی او را به سختی و دشواری (آتش دوزخ) درافکنم. (17) | سَأُرْهِقُهُۥ صَعُودًا ﴿٧١﴾ |
اوست که فکر و اندیشه بدی کرد (که رسول خدا را به سحر و ساحری نسبت داد). (18) | إِنَّهُۥ فَكَّرَ وَقَدَّرَ ﴿٨١﴾ |
و خدایش بکشد که چقدر اندیشه غلطی کرد. (19) | فَقُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿٩١﴾ |
باز هم خدایش بکشد که چه فکر خطایی نمود. (20) | ثُمَّ قُتِلَ كَيْفَ قَدَّرَ ﴿۰٢﴾ |
پس باز اندیشه کرد. (21) | ثُمَّ نَظَرَ ﴿١٢﴾ |
و (به اظهار تنفّر از اسلام) رو ترش کرد و چهره در هم کشید. (22) | ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿٢٢﴾ |
آنگاه روی گردانید و تکبر و نخوت آغاز کرد. (23) | ثُمَّ أَدْبَرَ وَٱسْتَكْبَرَ ﴿٣٢﴾ |
و گفت: این (قرآن) به جز سحر و بیان سحرانگیزی که (از ساحران گذشته) نقل میشود هیچ نیست. (24) | فَقَالَ إِنْ هَٰذَآ إِلَّا سِحْرٌۭ يُؤْثَرُ ﴿٤٢﴾ |
این آیات گفتار بشری بیش نیست. (25) | إِنْ هَٰذَآ إِلَّا قَوْلُ ٱلْبَشَرِ ﴿٥٢﴾ |
من این (منکر و مکذّب قرآن) را به آتش دوزخ درافکنم. (26) | سَأُصْلِيهِ سَقَرَ ﴿٦٢﴾ |
و تو چگونه توانی یافت که سختی عذاب دوزخ تا چه حد است؟ (27) | وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا سَقَرُ ﴿٧٢﴾ |
شراره آن دوزخ از دوزخیان هیچ باقی نگذارد و همه را بسوزاند و محو گرداند. (28) | لَا تُبْقِى وَلَا تَذَرُ ﴿٨٢﴾ |
آن آتش بر آدمیان رو نماید (و خرمن گنهکاران را به باد دهد). (29) | لَوَّاحَةٌۭ لِّلْبَشَرِ ﴿٩٢﴾ |
بر آن آتش نوزده تن (فرشته عذاب) موکّلند. (30) | عَلَيْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿۰٣﴾ |
و ما خازنان دوزخ را غیر فرشتگان (عذاب) قرار ندادیم و عدد آنها را جز برای فتنه و محنت کفّار (نوزده) نگردانیدیم تا آنکه اهل کتاب هم یقین کنند (که ذکر این عدد مطابق تورات و انجیل است با آنکه صاحب قرآن به کتب آسمانی عالم نبوده و البته کلامش به وحی خداست و ایمان آرند) و آن بر یقین مؤمنان هم بیفزاید و دیگر در دل اهل کتاب و مؤمنان به اسلام هیچ شک و ریبی نماند و تا آنان که در دلهاشان مرض (شک و جهالت) است و کافران نیز (به طعنه) گویند که خدا از این مثل (که عدد فرشتگان عذاب را نوزده شمرده است نه بیش و کم) چه منظور داشت؟بلی این چنین (قرار داد تا) هر که را خواهد به ضلالت بگذارد و هر که را خواهد هدایت نماید و هیچ کس از (عده بیحد) لشکرهای پروردگارت غیر او آگاه نیست و این (آیات ذکر دوزخ) جز برای پند و موعظه بشر نخواهد بود. (31) | وَمَا جَعَلْنَآ أَصْحَٰبَ ٱلنَّارِ إِلَّا مَلَٰٓئِكَةًۭ ۙ وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةًۭ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا۟ لِيَسْتَيْقِنَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَٰبَ وَيَزْدَادَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوٓا۟ إِيمَٰنًۭا ۙ وَلَا يَرْتَابَ ٱلَّذِينَ أُوتُوا۟ ٱلْكِتَٰبَ وَٱلْمُؤْمِنُونَ ۙ وَلِيَقُولَ ٱلَّذِينَ فِى قُلُوبِهِم مَّرَضٌۭ وَٱلْكَٰفِرُونَ مَاذَآ أَرَادَ ٱللَّهُ بِهَٰذَا مَثَلًۭا ۚ كَذَٰلِكَ يُضِلُّ ٱللَّهُ مَن يَشَآءُ وَيَهْدِى مَن يَشَآءُ ۚ وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ ۚ وَمَا هِىَ إِلَّا ذِكْرَىٰ لِلْبَشَرِ﴿١٣﴾ |
چنین (که کافران گویند) نیست، قسم به ماه تابان. (32) | كَلَّا وَٱلْقَمَرِ ﴿٢٣﴾ |
و قسم به شب تار چون باز گردد. (33) | وَٱلَّيْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿٣٣﴾ |
و قسم به صبح چون جهان را روشن سازد. (34) | وَٱلصُّبْحِ إِذَآ أَسْفَرَ ﴿٤٣﴾ |
که این (آیات قرآن) یکی از بزرگترین آیات خداست. (35) | إِنَّهَا لَإِحْدَى ٱلْكُبَرِ ﴿٥٣﴾ |
در آن پند و اندرز آدمیان است. (36) | نَذِيرًۭا لِّلْبَشَرِ ﴿٦٣﴾ |
برای هر یک از شما آدمیان که بخواهد (در مقام ایمان و طاعت و سعادت) پیش افتد یا باز ماند. (37) | لِمَن شَآءَ مِنكُمْ أَن يَتَقَدَّمَ أَوْ يَتَأَخَّرَ ﴿٧٣﴾ |
هر نفسی در گرو عملی است که انجام داده است. (38) | كُلُّ نَفْسٍۭ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ ﴿٨٣﴾ |
مگر اهل یمین. (39) | إِلَّآ أَصْحَٰبَ ٱلْيَمِينِ ﴿٩٣﴾ |
آنان در باغهای بهشت (متنعّمند و) سؤال میکنند. (40) | فِى جَنَّٰتٍۢ يَتَسَآءَلُونَ ﴿۰٤﴾ |
از احوال دوزخیان گنهکار. (41) | عَنِ ٱلْمُجْرِمِينَ ﴿١٤﴾ |
که شما را چه عمل به عذاب دوزخ در افکند؟ (42) | مَا سَلَكَكُمْ فِى سَقَرَ ﴿٢٤﴾ |
آنان جواب دهند که ما از نمازگزاران نبودیم. (43) | قَالُوا۟ لَمْ نَكُ مِنَ ٱلْمُصَلِّينَ ﴿٣٤﴾ |
و مسکینی را طعام نمیدادیم. (44) | وَلَمْ نَكُ نُطْعِمُ ٱلْمِسْكِينَ ﴿٤٤﴾ |
و ما با اهل باطل به بطالت میپرداختیم. (45) | وَكُنَّا نَخُوضُ مَعَ ٱلْخَآئِضِينَ ﴿٥٤﴾ |
و ما روز جزا را تکذیب میکردیم. (46) | وَكُنَّا نُكَذِّبُ بِيَوْمِ ٱلدِّينِ ﴿٦٤﴾ |
تا آنکه یقین (که ساعت مرگ است) بر ما فرا رسید. (47) | حَتَّىٰٓ أَتَىٰنَا ٱلْيَقِينُ ﴿٧٤﴾ |
پس شفاعت شفیعان در حق آنان هیچ سودی نبخشد. (48) | فَمَا تَنفَعُهُمْ شَفَٰعَةُ ٱلشَّٰفِعِينَ ﴿٨٤﴾ |
اینک چرا از یاد آن روز سخت خود (و از ذکر و اندرز قرآن) اعراض میکنند؟ (49) | فَمَا لَهُمْ عَنِ ٱلتَّذْكِرَةِ مُعْرِضِينَ ﴿٩٤﴾ |
گویی گورخران گریزانی هستند. (50) | كَأَنَّهُمْ حُمُرٌۭ مُّسْتَنفِرَةٌۭ ﴿۰٥﴾ |
که از شیر درنده میگریزند. (51) | فَرَّتْ مِن قَسْوَرَةٍۭ ﴿١٥﴾ |
بلکه هر یک از آنها میخواهند که برایشان هم (مانند پیمبران) صحیفه وحی آسمانی باز آید (تا ایمان آرند). (52) | بَلْ يُرِيدُ كُلُّ ٱمْرِئٍۢ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًۭا مُّنَشَّرَةًۭ ﴿٢٥﴾ |
هرگز (چنین نیست که پنداشتند) بلکه از (عذاب) آخرت نمیترسند. (53) | كَلَّا ۖ بَل لَّا يَخَافُونَ ٱلْءَاخِرَةَ ﴿٣٥﴾ |
چنین نیست (که آنها پنداشتند) قرآن محققا همه پند و یادآوری است. (54) | كَلَّآ إِنَّهُۥ تَذْكِرَةٌۭ ﴿٤٥﴾ |
تا هر که خواهد متذکر آن شود. (55) | فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ ﴿٥٥﴾ |
و نخواهند متذکر شوند جز آنکه خدا بخواهد (یعنی بدون مشیّت و لطف الهی کسی بهشتی و سعادتمند نخواهد شد. از او رواست تقوا و ترس و بیم و شوق و امیدواری که) او اهل تقوا و اهل آمرزش و مغفرت است. (56) | وَمَا يَذْكُرُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ ۚ هُوَ أَهْلُ ٱلتَّقْوَىٰ وَأَهْلُ ٱلْمَغْفِرَةِ |
About Me
Wednesday, January 28, 2009
74 المدثر Al-Muddaththir
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Followers
Blog Archive
-
▼
2009
(114)
-
▼
January
(114)
- 15 الحجر Al-Hijr
- 16 النحل An-Nahl
- 17 الإسراء Al-Israa
- 18 الكهف Al-Kahf
- 19 مريم Maryam
- 20 طه Taa-Haa
- 21 الأنبياء Al-Anbiyaa
- 22 الحج Al-Hajj
- 23 المؤمنون Al-Muminoon
- 24 النور An-Noor
- 25 الفرقان Al-Furqaan
- 26 الشعراء Ash-Shu'araa
- 27 النمل An-Naml
- 28 القصص Al-Qasas
- 29 العنكبوت Al-Ankaboot
- 30 الروم Ar-Room
- 31 لقمان Luqman
- 32 السجدة As-Sajda
- 33 الأحزاب Al-Ahzaab
- 34 سبإ Saba
- 35 فاطر Faatir
- 36 يس Yaseen
- 37 الصافات As-Saaffaat
- 38 ص Saad
- 39 الزمر Az-Zumar
- 40 غافر Al-Ghaafir
- 41 فصلت Fussilat
- 42 الشورى Ash-Shura
- 43 الزخرف Az-Zukhruf
- 44 الدخان Ad-Dukhaan
- 45 الجاثية Al-Jaathiya
- 46 الأحقاف Al-Ahqaf
- 47 محمد Muhammad
- 48 الفتح Al-Fath
- 49 الحجرات Al-Hujuraat
- 50 ق Qaaf
- 51 الذاريات Adh-Dhaariyat
- 52 الطور At-Tur
- 53 النجم An-Najm
- 54 القمر Al-Qamar
- 55 الرحمن Ar-Rahmaan
- 56 الواقعة Al-Waaqia
- 57 الحديد Al-Hadid
- 58 المجادلة Al-Mujaadila
- 59 الحشر Al-Hashr
- 60 الممتحنة Al-Mumtahana
- 61 الصف As-Saff
- 62 الجمعة Al-Jumu'a
- 63 المنافقون Al-Munaafiqoon
- 64 التغابن At-Taghaabun
- 65 الطلاق At-Talaaq
- 66 التحريم At-Tahrim
- 67 الملك Al-Mulk
- 68 القلم Al-Qalam
- 69 الحاقة Al-Haaqqa
- 70 المعارج Al-Ma'aarij
- 71 نوح Nooh
- 72 الجن Al-Jinn
- 73 المزمل Al-Muzzammil
- 74 المدثر Al-Muddaththir
- 75 القيامة Al-Qiyaama
- 76 الانسان Al-Insaan
- 77 المرسلات Al-Mursalaat
- 78 النبإ An-Naba
- 79 النازعات An-Naazi'aat
- 80 عبس Abasa
- 81 التكوير At-Takwir
- 82 الإنفطار Al-Infitaar
- 83 المطففين Al-Mutaffifin
- 84 الإنشقاق Al-Inshiqaaq
- 85 البروج Al-Burooj
- 86 الطارق At-Taariq
- 87 الأعلى Al-A'laa
- 88 الغاشية Al-Ghaashiya
- 89 الفجر Al-Fajr
- 90 البلد Al-Balad
- 91 الشمس Ash-Shams
- 92 الليل Al-Lail
- 93 الضحى Ad-Dhuhaa
- 94 الشرح Ash-Sharh
- 95 التين At-Tin
- 96 العلق Al-Alaq
- 97 القدر Al-Qadr
- 98 البينة Al-Bayyina
- 99 الزلزلة Az-Zalzala
- 100 العاديات Al-Aadiyaat
- 101 القارعة Al-Qaari'a
- 102 التكاثر At-Takaathur
- 103 العصر Al-Asr
- 104 الهمزة Al-Humaza
- 105 الفيل Al-Fil
- 106 قريش Quraish
- 107 الماعون Al-Maa'un
- 108 الكوثر Al-Kawthar
- 109 الكافرون Al-Kaafiroon
- 110 سورہ النصر An-Nasr
- 111 سورہ المسد Al-Masad
- 112 الإخلاص Al-Ikhlaas
- 113 الفلق Al-Falaq
- 114 الناس An-Naas
-
▼
January
(114)
No comments:
Post a Comment