به نام خداوند بخشنده مهربان هنگامی که آن واقعه بزرگ (قیامت) واقع میگردد. (1) | بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ إِذَا وَقَعَتِ ٱلْوَاقِعَةُ ﴿١﴾ |
که در وقوعش هیچ کذب و جای هیچ شک و ریب نیست. (2) | لَيْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ﴿٢﴾ |
آن روز (قومی را به دوزخ) خوار و ذلیل کند و (طایفهای را به جنّت) سربلند و رفیع گرداند. (3) | خَافِضَةٌۭ رَّافِعَةٌ ﴿٣﴾ |
آنگاه که زمین شدید به حرکت و لرزه در آید. (4) | إِذَا رُجَّتِ ٱلْأَرْضُ رَجًّۭا ﴿٤﴾ |
و کوههای سخت متلاشی شوند. (5) | وَبُسَّتِ ٱلْجِبَالُ بَسًّۭا ﴿٥﴾ |
و مانند ذرّات گرد در هوا پراکنده گردند. (6) | فَكَانَتْ هَبَآءًۭ مُّنۢبَثًّۭا ﴿٦﴾ |
و شما خلایق بر سه دسته مختلف شوید. (7) | وَكُنتُمْ أَزْوَٰجًۭا ثَلَٰثَةًۭ ﴿٧﴾ |
گروهی راستان، اصحاب یمین باشند که چقدر حالشان (در بهشت ابد) نیکوست! (8) | فَأَصْحَٰبُ ٱلْمَيْمَنَةِ مَآ أَصْحَٰبُ ٱلْمَيْمَنَةِ ﴿٨﴾ |
و گروهی ناراستان، اصحاب شومی و شقاوتند که چقدر روزگارشان (در دوزخ) سخت است. (9) | وَأَصْحَٰبُ ٱلْمَشْـَٔمَةِ مَآ أَصْحَٰبُ ٱلْمَشْـَٔمَةِ ﴿٩﴾ |
و (طایفه سوم) آنان که (مشتاقانه در ایمان) بر همه پیشی گرفتند و (در اطاعت خدا و رسول) مقام تقدم یافتند. (10) | وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ ﴿۰١﴾ |
آنان به حقیقت مقربان درگاهند. (11) | أُو۟لَٰٓئِكَ ٱلْمُقَرَّبُونَ ﴿١١﴾ |
آنان در بهشت پرنعمت جاودانی متنعّمند. (12) | فِى جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ ﴿٢١﴾ |
آنها جمعی بسیار از امم پیشینیان هستند. (13) | ثُلَّةٌۭ مِّنَ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿٣١﴾ |
و عدّه قلیلی از متأخّران (یا بسیاری از مقدّمان امّت محمّد ص و قلیلی از مردم آخر زمان این امّت باشند). (14) | وَقَلِيلٌۭ مِّنَ ٱلْءَاخِرِينَ ﴿٤١﴾ |
آنان بر سریرهای زربفت مرصّع به انواع جواهر تکیه زنند. (15) | عَلَىٰ سُرُرٍۢ مَّوْضُونَةٍۢ ﴿٥١﴾ |
همه (شادان) با یاران و دوستان رو به روی یکدیگر بر آن سریرهای عزّت مینشینند. (16) | مُّتَّكِـِٔينَ عَلَيْهَا مُتَقَٰبِلِينَ ﴿٦١﴾ |
و پسرانی زیبا که حسن و جوانیشان همیشگی و ابدی است گرد آنها به خدمت میگردند. (17) | يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدَٰنٌۭ مُّخَلَّدُونَ ﴿٧١﴾ |
با کوزهها (ی بلورین) و مشربهها (ی زرّین) و جامهای پر از شراب ناب. (18) | بِأَكْوَابٍۢ وَأَبَارِيقَ وَكَأْسٍۢ مِّن مَّعِينٍۢ ﴿٨١﴾ |
نه هرگز از آنها (هر چه نوشند) دردسری یابند و نه مستی عقل و رنج خمار کشند. (19) | لَّا يُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا يُنزِفُونَ ﴿٩١﴾ |
و میوه خوش از هر چه برگزینند، (20) | وَفَٰكِهَةٍۢ مِّمَّا يَتَخَيَّرُونَ ﴿۰٢﴾ |
و گوشت مرغان و هر غذا که مایل باشند، (21) | وَلَحْمِ طَيْرٍۢ مِّمَّا يَشْتَهُونَ ﴿١٢﴾ |
و زنان سیه چشم زیبا صورت، (22) | وَحُورٌ عِينٌۭ ﴿٢٢﴾ |
که (در بهاء و لطافت) چون درّ و لؤلؤ مکنونند (بر آنها مهیّاست). (23) | كَأَمْثَٰلِ ٱللُّؤْلُؤِ ٱلْمَكْنُونِ ﴿٣٢﴾ |
(این نعمتهای الهی) پاداش اعمال نیک آن بهشتیان است. (24) | جَزَآءًۢ بِمَا كَانُوا۟ يَعْمَلُونَ ﴿٤٢﴾ |
نه آنجا هیچ حرفی لغو و بیهوده شنوند و نه به یکدیگر گناهی بربندند. (25) | لَا يَسْمَعُونَ فِيهَا لَغْوًۭا وَلَا تَأْثِيمًا ﴿٥٢﴾ |
هیچ جز سلام و تحیّت و احترام هم نگویند و نشنوند. (26) | إِلَّا قِيلًۭا سَلَٰمًۭا سَلَٰمًۭا ﴿٦٢﴾ |
و اصحاب یمین هم چه خوش روزگارند! (27) | وَأَصْحَٰبُ ٱلْيَمِينِ مَآ أَصْحَٰبُ ٱلْيَمِينِ ﴿٧٢﴾ |
در سایه درختان سدر پرمیوه بیخار. (28) | فِى سِدْرٍۢ مَّخْضُودٍۢ ﴿٨٢﴾ |
و درختان پربرگ سایهدار. (29) | وَطَلْحٍۢ مَّنضُودٍۢ ﴿٩٢﴾ |
و در سایه بلند درختان. (30) | وَظِلٍّۢ مَّمْدُودٍۢ ﴿۰٣﴾ |
و در طرف نهر آبهای روان زلال. (31) | وَمَآءٍۢ مَّسْكُوبٍۢ ﴿١٣﴾ |
و میوههای بسیار. (32) | وَفَٰكِهَةٍۢ كَثِيرَةٍۢ ﴿٢٣﴾ |
که هیچ وقت منقطع نشود و هیچ کس بهشتیان را از آن میوهها منع نکند. (33) | لَّا مَقْطُوعَةٍۢ وَلَا مَمْنُوعَةٍۢ ﴿٣٣﴾ |
و فرشهای پربها (یا فراش و زنان زیبا). (34) | وَفُرُشٍۢ مَّرْفُوعَةٍ ﴿٤٣﴾ |
که آنها را ما در کمال حسن و زیبایی بیافریدهایم. (35) | إِنَّآ أَنشَأْنَٰهُنَّ إِنشَآءًۭ ﴿٥٣﴾ |
و همیشه آن زنان را با کره گردانیدهایم. (36) | فَجَعَلْنَٰهُنَّ أَبْكَارًا ﴿٦٣﴾ |
و شوهر دوست و با غنج و ناز و جوان و همسالان دلنواز. (37) | عُرُبًا أَتْرَابًۭا ﴿٧٣﴾ |
این نعمتهای بهشتی مخصوص اصحاب یمین است. (38) | لِّأَصْحَٰبِ ٱلْيَمِينِ ﴿٨٣﴾ |
که جمعی از پیشینیان، (39) | ثُلَّةٌۭ مِّنَ ٱلْأَوَّلِينَ ﴿٩٣﴾ |
و جمعی از امت رسول آخر زمان هستند. (40) | وَثُلَّةٌۭ مِّنَ ٱلْءَاخِرِينَ ﴿۰٤﴾ |
و اما اصحاب شومی و شقاوت (که نامه عملشان به دست چپ است) چقدر روزگارشان سخت است! (41) | وَأَصْحَٰبُ ٱلشِّمَالِ مَآ أَصْحَٰبُ ٱلشِّمَالِ ﴿١٤﴾ |
آنها در عذاب باد سموم و آب گرم باشند. (42) | فِى سَمُومٍۢ وَحَمِيمٍۢ ﴿٢٤﴾ |
و سایهای از دود آتش دوزخ. (43) | وَظِلٍّۢ مِّن يَحْمُومٍۢ ﴿٣٤﴾ |
که نه هرگز سرد شود و نه خوش نسیم گردد. (44) | لَّا بَارِدٍۢ وَلَا كَرِيمٍ ﴿٤٤﴾ |
این عذاب آنها را بدین سبب است که از این پیش به ناز و نعمت پرداختند. (45) | إِنَّهُمْ كَانُوا۟ قَبْلَ ذَٰلِكَ مُتْرَفِينَ ﴿٥٤﴾ |
و بر گناه بزرگ (شرک و عناد) لجاجت و اصرار داشتند. (46) | وَكَانُوا۟ يُصِرُّونَ عَلَى ٱلْحِنثِ ٱلْعَظِيمِ ﴿٦٤﴾ |
و دایم میگفتند: آیا ما چون مردیم و خاک و استخوان پوسیده شدیم باز هم ما زنده میشویم؟ (47) | وَكَانُوا۟ يَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَكُنَّا تُرَابًۭا وَعِظَٰمًا أَءِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿٧٤﴾ |
و آیا پدران گذشته ما زنده خواهند شد؟ (48) | أَوَءَابَآؤُنَا ٱلْأَوَّلُونَ ﴿٨٤﴾ |
بگو: البته تمام خلق اولین و آخرین، (49) | قُلْ إِنَّ ٱلْأَوَّلِينَ وَٱلْءَاخِرِينَ ﴿٩٤﴾ |
همه در وعده گاه روز معیّن محشر گرد آورده میشوند. (50) | لَمَجْمُوعُونَ إِلَىٰ مِيقَٰتِ يَوْمٍۢ مَّعْلُومٍۢ ﴿۰٥﴾ |
آن گاه شما ای گمراهان منکر (قیامت). (51) | ثُمَّ إِنَّكُمْ أَيُّهَا ٱلضَّآلُّونَ ٱلْمُكَذِّبُونَ ﴿١٥﴾ |
از درخت زقّوم تلخ دوزخ البته خواهید خورد. (52) | لَءَاكِلُونَ مِن شَجَرٍۢ مِّن زَقُّومٍۢ ﴿٢٥﴾ |
تا آنکه شکم را از آن پر میسازید. (53) | فَمَالِـُٔونَ مِنْهَا ٱلْبُطُونَ ﴿٣٥﴾ |
آنگاه همه از آب گرم جهنم بر روی آن میآشامند. (54) | فَشَٰرِبُونَ عَلَيْهِ مِنَ ٱلْحَمِيمِ ﴿٤٥﴾ |
بدانسان از عطش، آن آب را مینوشید که شتران تشنه آب میآشامند. (55) | فَشَٰرِبُونَ شُرْبَ ٱلْهِيمِ ﴿٥٥﴾ |
این است طعام و شراب کافران در روز جزا. (56) | هَٰذَا نُزُلُهُمْ يَوْمَ ٱلدِّينِ ﴿٦٥﴾ |
ما شما را بیافریدیم پس چرا تصدیق نمیکنید؟ (57) | نَحْنُ خَلَقْنَٰكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿٧٥﴾ |
آیا ندیدید (و به حقیقت در نیافتید) که نخست شما نطفهای (بیقدر و قابلیّت) بودید؟ (58) | أَفَرَءَيْتُم مَّا تُمْنُونَ ﴿٨٥﴾ |
آیا شما خود آن نطفه را (به صورت فرزند انسان) میآفرینید یا ما آفرینندهایم؟ (59) | ءَأَنتُمْ تَخْلُقُونَهُۥٓ أَمْ نَحْنُ ٱلْخَٰلِقُونَ ﴿٩٥﴾ |
ما مرگ را بر همه شما مقدّر ساختیم و هیچ کس بر قدرت ما سبق نتواند برد. (60) | نَحْنُ قَدَّرْنَا بَيْنَكُمُ ٱلْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِينَ ﴿۰٦﴾ |
در اینکه شما را فانی کرده و خلقی دیگر مثل شما بیافرینیم و شما را به صورتی (در جهانی دیگر) که اکنون از آن بیخبرید برانگیزیم. (61) | عَلَىٰٓ أَن نُّبَدِّلَ أَمْثَٰلَكُمْ وَنُنشِئَكُمْ فِى مَا لَا تَعْلَمُونَ ﴿١٦﴾ |
و بیشک شما از نشأه اوّل خود آگاه شدید (که از عدم به وجودتان آوردیم) پس چرا متذکر (عالم آخرت) نمیشوید؟ (62) | وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ ٱلنَّشْأَةَ ٱلْأُولَىٰ فَلَوْلَا تَذَكَّرُونَ ﴿٢٦﴾ |
آیا دیدید تخمی را که در زمین میکارید؟ (63) | أَفَرَءَيْتُم مَّا تَحْرُثُونَ ﴿٣٦﴾ |
آیا شما آن تخم را میرویانید یا ما رویانندهایم؟ (64) | ءَأَنتُمْ تَزْرَعُونَهُۥٓ أَمْ نَحْنُ ٱلزَّٰرِعُونَ ﴿٤٦﴾ |
اگر ما بخواهیم کشت و زرع شما را خشک و تباه میسازیم تا با حسرت و ندامت به سخنان بیهوده پردازید. (65) | لَوْ نَشَآءُ لَجَعَلْنَٰهُ حُطَٰمًۭا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ ﴿٥٦﴾ |
(و گویید) که ما سخت در زیان و غرامت افتادیم. (66) | إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿٦٦﴾ |
بلکه به کلی محروم گردیدیم. (67) | بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٧٦﴾ |
آیا آبی را که شما مینوشید متوجهید؟ (68) | أَفَرَءَيْتُمُ ٱلْمَآءَ ٱلَّذِى تَشْرَبُونَ ﴿٨٦﴾ |
آیا شما آن آب را از ابر فرو ریختید یا ما نازل ساختیم؟ (69) | ءَأَنتُمْ أَنزَلْتُمُوهُ مِنَ ٱلْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ ٱلْمُنزِلُونَ ﴿٩٦﴾ |
اگر میخواستیم آن آب را شور و تلخ میگردانیدیم، پس چرا شکرگزاری نمیکنید؟! (70) | لَوْ نَشَآءُ جَعَلْنَٰهُ أُجَاجًۭا فَلَوْلَا تَشْكُرُونَ ﴿۰٧﴾ |
آیا آتشی که روشن میکنید مینگرید؟ (71) | أَفَرَءَيْتُمُ ٱلنَّارَ ٱلَّتِى تُورُونَ ﴿١٧﴾ |
آیا شما درخت آن را آفریدید یا ما آفریدیم؟ (72) | ءَأَنتُمْ أَنشَأْتُمْ شَجَرَتَهَآ أَمْ نَحْنُ ٱلْمُنشِـُٔونَ ﴿٢٧﴾ |
ما آن را مایه پند و عبرت و توشه مسافران (کوه و بیابان عالم) گردانیدیم. (73) | نَحْنُ جَعَلْنَٰهَا تَذْكِرَةًۭ وَمَتَٰعًۭا لِّلْمُقْوِينَ ﴿٣٧﴾ |
پس (ای رسول) به نام بزرگ خدای خود تسبیح گو. (74) | فَسَبِّحْ بِٱسْمِ رَبِّكَ ٱلْعَظِيمِ ﴿٤٧﴾ |
سوگند به مواقع نزول ستارگان (یا آیات کریمه قرآن). (75) | ۞ فَلَآ أُقْسِمُ بِمَوَٰقِعِ ٱلنُّجُومِ ﴿٥٧﴾ |
و این سوگند اگر بدانید بسی سوگند بزرگی است. (76) | وَإِنَّهُۥ لَقَسَمٌۭ لَّوْ تَعْلَمُونَ عَظِيمٌ ﴿٦٧﴾ |
که این قرآن کتابی بسیار بزرگوار و سودمند و گرامی است. (77) | إِنَّهُۥ لَقُرْءَانٌۭ كَرِيمٌۭ ﴿٧٧﴾ |
که در لوح محفوظ سرّ حق مقام دارد. (78) | فِى كِتَٰبٍۢ مَّكْنُونٍۢ ﴿٨٧﴾ |
که جز دست پاکان (و فهم خاصّان) بدان نرسد. (79) | لَّا يَمَسُّهُۥٓ إِلَّا ٱلْمُطَهَّرُونَ ﴿٩٧﴾ |
تنزیلی از پروردگار عالم است. (80) | تَنزِيلٌۭ مِّن رَّبِّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿۰٨﴾ |
آیا با این سخن (آسمانی) باز انکار و نفاق میورزید؟ (81) | أَفَبِهَٰذَا ٱلْحَدِيثِ أَنتُم مُّدْهِنُونَ ﴿١٨﴾ |
و بهره خود را تکذیب آن قرار میدهید؟ (82) | وَتَجْعَلُونَ رِزْقَكُمْ أَنَّكُمْ تُكَذِّبُونَ ﴿٢٨﴾ |
پس چرا هنگامی که جان کسی به گلو رسد. (83) | فَلَوْلَآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلْحُلْقُومَ ﴿٣٨﴾ |
و شما وقت مرگ (بر بالین آن مرده حاضرید و او را) مینگرید. (84) | وَأَنتُمْ حِينَئِذٍۢ تَنظُرُونَ ﴿٤٨﴾ |
و ما به او از شما نزدیکتریم لیکن شما بصیرت ندارید. (85) | وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَيْهِ مِنكُمْ وَلَٰكِن لَّا تُبْصِرُونَ ﴿٥٨﴾ |
پس چرا اگر حیات به دست شما و طبیعت است و شما را آفرینندهای نیست. (86) | فَلَوْلَآ إِن كُنتُمْ غَيْرَ مَدِينِينَ ﴿٦٨﴾ |
روح را دوباره به بدن مرده باز نمیگردانید اگر راست میگویید؟ (87) | تَرْجِعُونَهَآ إِن كُنتُمْ صَٰدِقِينَ ﴿٧٨﴾ |
پس (بدانید آن که بمیرد) اگر از مقربان درگاه خداست. (88) | فَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلْمُقَرَّبِينَ ﴿٨٨﴾ |
آنجا در آسایش و نعمت و بهشت ابدی است. (89) | فَرَوْحٌۭ وَرَيْحَانٌۭ وَجَنَّتُ نَعِيمٍۢ ﴿٩٨﴾ |
و اگر از اصحاب یمین است. (90) | وَأَمَّآ إِن كَانَ مِنْ أَصْحَٰبِ ٱلْيَمِينِ ﴿۰٩﴾ |
پس (وی را بشارت دهید که) تو را (از هر رنج و درد و الم) ایمنی و سلامت است. (91) | فَسَلَٰمٌۭ لَّكَ مِنْ أَصْحَٰبِ ٱلْيَمِينِ ﴿١٩﴾ |
و اما اگر از منکران و گمراهان است. (92) | وَأَمَّآ إِن كَانَ مِنَ ٱلْمُكَذِّبِينَ ٱلضَّآلِّينَ ﴿٢٩﴾ |
نصیبش حمیم جهنم است. (93) | فَنُزُلٌۭ مِّنْ حَمِيمٍۢ ﴿٣٩﴾ |
و جایگاهش آتش دوزخ است. (94) | وَتَصْلِيَةُ جَحِيمٍ ﴿٤٩﴾ |
این (وعد و وعید) البته یقین و حق و حقیقت است. (95) | إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ حَقُّ ٱلْيَقِينِ ﴿٥٩﴾ |
پس به نام بزرگ خدای خود تسبیح گوی. (96) | فَسَبِّحْ بِٱسْمِ رَبِّكَ ٱلْعَظِيمِ ﴿٦٩﴾ |
About Me
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
Followers
Blog Archive
-
▼
2009
(114)
-
▼
January
(114)
- 15 الحجر Al-Hijr
- 16 النحل An-Nahl
- 17 الإسراء Al-Israa
- 18 الكهف Al-Kahf
- 19 مريم Maryam
- 20 طه Taa-Haa
- 21 الأنبياء Al-Anbiyaa
- 22 الحج Al-Hajj
- 23 المؤمنون Al-Muminoon
- 24 النور An-Noor
- 25 الفرقان Al-Furqaan
- 26 الشعراء Ash-Shu'araa
- 27 النمل An-Naml
- 28 القصص Al-Qasas
- 29 العنكبوت Al-Ankaboot
- 30 الروم Ar-Room
- 31 لقمان Luqman
- 32 السجدة As-Sajda
- 33 الأحزاب Al-Ahzaab
- 34 سبإ Saba
- 35 فاطر Faatir
- 36 يس Yaseen
- 37 الصافات As-Saaffaat
- 38 ص Saad
- 39 الزمر Az-Zumar
- 40 غافر Al-Ghaafir
- 41 فصلت Fussilat
- 42 الشورى Ash-Shura
- 43 الزخرف Az-Zukhruf
- 44 الدخان Ad-Dukhaan
- 45 الجاثية Al-Jaathiya
- 46 الأحقاف Al-Ahqaf
- 47 محمد Muhammad
- 48 الفتح Al-Fath
- 49 الحجرات Al-Hujuraat
- 50 ق Qaaf
- 51 الذاريات Adh-Dhaariyat
- 52 الطور At-Tur
- 53 النجم An-Najm
- 54 القمر Al-Qamar
- 55 الرحمن Ar-Rahmaan
- 56 الواقعة Al-Waaqia
- 57 الحديد Al-Hadid
- 58 المجادلة Al-Mujaadila
- 59 الحشر Al-Hashr
- 60 الممتحنة Al-Mumtahana
- 61 الصف As-Saff
- 62 الجمعة Al-Jumu'a
- 63 المنافقون Al-Munaafiqoon
- 64 التغابن At-Taghaabun
- 65 الطلاق At-Talaaq
- 66 التحريم At-Tahrim
- 67 الملك Al-Mulk
- 68 القلم Al-Qalam
- 69 الحاقة Al-Haaqqa
- 70 المعارج Al-Ma'aarij
- 71 نوح Nooh
- 72 الجن Al-Jinn
- 73 المزمل Al-Muzzammil
- 74 المدثر Al-Muddaththir
- 75 القيامة Al-Qiyaama
- 76 الانسان Al-Insaan
- 77 المرسلات Al-Mursalaat
- 78 النبإ An-Naba
- 79 النازعات An-Naazi'aat
- 80 عبس Abasa
- 81 التكوير At-Takwir
- 82 الإنفطار Al-Infitaar
- 83 المطففين Al-Mutaffifin
- 84 الإنشقاق Al-Inshiqaaq
- 85 البروج Al-Burooj
- 86 الطارق At-Taariq
- 87 الأعلى Al-A'laa
- 88 الغاشية Al-Ghaashiya
- 89 الفجر Al-Fajr
- 90 البلد Al-Balad
- 91 الشمس Ash-Shams
- 92 الليل Al-Lail
- 93 الضحى Ad-Dhuhaa
- 94 الشرح Ash-Sharh
- 95 التين At-Tin
- 96 العلق Al-Alaq
- 97 القدر Al-Qadr
- 98 البينة Al-Bayyina
- 99 الزلزلة Az-Zalzala
- 100 العاديات Al-Aadiyaat
- 101 القارعة Al-Qaari'a
- 102 التكاثر At-Takaathur
- 103 العصر Al-Asr
- 104 الهمزة Al-Humaza
- 105 الفيل Al-Fil
- 106 قريش Quraish
- 107 الماعون Al-Maa'un
- 108 الكوثر Al-Kawthar
- 109 الكافرون Al-Kaafiroon
- 110 سورہ النصر An-Nasr
- 111 سورہ المسد Al-Masad
- 112 الإخلاص Al-Ikhlaas
- 113 الفلق Al-Falaq
- 114 الناس An-Naas
-
▼
January
(114)
No comments:
Post a Comment