81 التكوير At-Takwir

به نام خداوند بخشنده مهربان هنگامی که آفتاب تابان تاریک شود. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  إِذَا ٱلشَّمْسُ كُوِّرَتْ ﴿١﴾
و هنگامی که ستارگان آسمان تیره شوند (و فرو ریزند). (2)	وَإِذَا ٱلنُّجُومُ ٱنكَدَرَتْ ﴿٢﴾
و آن گاه که گوهها به رفتار آیند. (3)	وَإِذَا ٱلْجِبَالُ سُيِّرَتْ ﴿٣﴾
و آن گاه که شتران ده ماهه آبستن را (که نزد عرب بسیار عزیز است) به کلی رها کنند. (4)	وَإِذَا ٱلْعِشَارُ عُطِّلَتْ ﴿٤﴾
و هنگامی که وحوش (و طیور نیز به عرصه قیامت) محشور شوند. (5)	وَإِذَا ٱلْوُحُوشُ حُشِرَتْ ﴿٥﴾
و هنگامی که دریاهای آب (چون آتش سوزان) شعله‌ور گردد. (6)	وَإِذَا ٱلْبِحَارُ سُجِّرَتْ ﴿٦﴾
و هنگامی که نفوس خلق همه با همجنس خود در پیوندند. (7)	وَإِذَا ٱلنُّفُوسُ زُوِّجَتْ ﴿٧﴾
و هنگامی که از دختران زنده به گور شده باز پرسند. (8)	وَإِذَا ٱلْمَوْءُۥدَةُ سُئِلَتْ ﴿٨﴾
که (آن بی گناهان) به چه جرم و گناه کشته شدند؟! (9)	بِأَىِّ ذَنۢبٍۢ قُتِلَتْ ﴿٩﴾
و هنگامی که نامه اعمال خلق گشوده شود. (10)	وَإِذَا ٱلصُّحُفُ نُشِرَتْ ﴿۰١﴾
و هنگامی که آسمان را از جای بر کنند. (11)	وَإِذَا ٱلسَّمَآءُ كُشِطَتْ ﴿١١﴾
و هنگامی که آتش دوزخ را سخت بیفروزند. (12)	وَإِذَا ٱلْجَحِيمُ سُعِّرَتْ ﴿٢١﴾
و هنگامی که بهشت را (به اهلش) نزدیک سازند. (13)	وَإِذَا ٱلْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ ﴿٣١﴾
در آن هنگام (که روز قیامت است) هر نفسی هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند. (14)	عَلِمَتْ نَفْسٌۭ مَّآ أَحْضَرَتْ ﴿٤١﴾
چنین نیست (که منکران قرآن پندارند) قسم یاد می‌کنم به ستارگان باز گردنده. (15)	فَلَآ أُقْسِمُ بِٱلْخُنَّسِ ﴿٥١﴾
که به گردش آیند و در مکان خود رخ پنهان کنند. (16)	ٱلْجَوَارِ ٱلْكُنَّسِ ﴿٦١﴾
قسم به شب تار هنگامی که روی جهان را تاریک گرداند. (17)	وَٱلَّيْلِ إِذَا عَسْعَسَ ﴿٧١﴾
و قسم به صبح روشن وقتی که دم زند (و عالم را به روی خود بیفروزد). (18)	وَٱلصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ ﴿٨١﴾
(قسم به این آیات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئیل) است. (19)	إِنَّهُۥ لَقَوْلُ رَسُولٍۢ كَرِيمٍۢ ﴿٩١﴾
که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خدای مقتدر عرش با جاه و منزلت است. (20)	ذِى قُوَّةٍ عِندَ ذِى ٱلْعَرْشِ مَكِينٍۢ ﴿۰٢﴾
و در آنجا فرمانده فرشتگان و امین وحی خداست. (21)	مُّطَاعٍۢ ثَمَّ أَمِينٍۢ ﴿١٢﴾
و رسول عصر شما هرگز دیوانه نیست. (22)	وَمَا صَاحِبُكُم بِمَجْنُونٍۢ ﴿٢٢﴾
و او امین وحی را در افق اعلای مشرق درست مشاهده کرد. (23)	وَلَقَدْ رَءَاهُ بِٱلْأُفُقِ ٱلْمُبِينِ ﴿٣٢﴾
و این رسول شما بر وحی از عالم غیب بخل نمی‌ورزد (و شما را از علم وحی خود آگاه می‌سازد). (24)	وَمَا هُوَ عَلَى ٱلْغَيْبِ بِضَنِينٍۢ ﴿٤٢﴾
و قرآن او هرگز کلام شیطانی مردود نیست. (25)	وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَيْطَٰنٍۢ رَّجِيمٍۢ ﴿٥٢﴾
پس شما به کجا می‌روید؟ (26)	فَأَيْنَ تَذْهَبُونَ ﴿٦٢﴾
این (قرآن عظیم) جز پند و نصیحت اهل عالم هیچ نیست. (27)	إِنْ هُوَ إِلَّا ذِكْرٌۭ لِّلْعَٰلَمِينَ ﴿٧٢﴾
تا هر که از شما بندگان بخواهد راه راست (حق پرستی و سعادت ابد) پیش گیرد. (28)	لِمَن شَآءَ مِنكُمْ أَن يَسْتَقِيمَ ﴿٨٢﴾
و شما (کافران، راه حق را) نمی‌خواهید مگر خدای آفریننده عالم بخواهد. (29)	وَمَا تَشَآءُونَ إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُ رَبُّ ٱلْعَٰلَمِينَ ﴿٩٢﴾