87 الأعلى Al-A'laa

به نام خداوند بخشنده مهربان (ای رسول ما) نام خدای خود را که برتر و بالاتر (از همه موجودات) است به پاکی یاد کن. (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  سَبِّحِ ٱسْمَ رَبِّكَ ٱلْأَعْلَى ﴿١﴾
آن خدایی که (عالم را) خلق کرد و (همه را) به حد کمال خود رسانید. (2)	ٱلَّذِى خَلَقَ فَسَوَّىٰ ﴿٢﴾
آن خدایی که (هر چیز را) قدر و اندازه‌ای داد و (به راه کمالش) هدایت نمود. (3)	وَٱلَّذِى قَدَّرَ فَهَدَىٰ ﴿٣﴾
آن خدایی که گیاه را سبز و خرم از زمین برویانید. (4)	وَٱلَّذِىٓ أَخْرَجَ ٱلْمَرْعَىٰ ﴿٤﴾
و آن گاه خشک و سیاهش گردانید. (5)	فَجَعَلَهُۥ غُثَآءً أَحْوَىٰ ﴿٥﴾
ما تو را قرائت آیات قرآن چندان آموزیم که هیچ فراموش نکنی. (6)	سَنُقْرِئُكَ فَلَا تَنسَىٰٓ ﴿٦﴾
مگر آنچه خدا خواهد (که از یادت برد) که او به امور آشکار و پنهان عالم آگاه است. (7)	إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُ ۚ إِنَّهُۥ يَعْلَمُ ٱلْجَهْرَ وَمَا يَخْفَىٰ ﴿٧﴾
و ما تو را بر طریقه (شریعت سهل و) آسان موفق می‌داریم. (8)	وَنُيَسِّرُكَ لِلْيُسْرَىٰ ﴿٨﴾
پس (به آیات الهی خلق را) متذکر ساز اگر سودمند افتد. (9)	فَذَكِّرْ إِن نَّفَعَتِ ٱلذِّكْرَىٰ ﴿٩﴾
البته هر که خدا ترس باشد (به این تذکر) پند می‌گیرد. (10)	سَيَذَّكَّرُ مَن يَخْشَىٰ ﴿۰١﴾
و آن که شقی‌ترین مردم است از آن دوری گزیند. (11)	وَيَتَجَنَّبُهَا ٱلْأَشْقَى ﴿١١﴾
همان کس که عاقبت به آتش بسیار سخت دوزخ در افتد. (12)	ٱلَّذِى يَصْلَى ٱلنَّارَ ٱلْكُبْرَىٰ ﴿٢١﴾
و در آن دوزخ نه بمیرد (تا راحت شود) و نه زنده ماند (و برخوردار از زندگانی باشد). (13)	ثُمَّ لَا يَمُوتُ فِيهَا وَلَا يَحْيَىٰ ﴿٣١﴾
حقّا فلاح و رستگاری یافت آن کسی که تزکیه نفس کرد. (14)	قَدْ أَفْلَحَ مَن تَزَكَّىٰ ﴿٤١﴾
و به ذکر نام خدا به نماز و طاعت پرداخت. (15)	وَذَكَرَ ٱسْمَ رَبِّهِۦ فَصَلَّىٰ ﴿٥١﴾
(اما شما مردم از جهل و غفلت از پی این سعادت نروید) بلکه زندگانی دنیا را بگزینید و عزیز دارید. (16)	بَلْ تُؤْثِرُونَ ٱلْحَيَوٰةَ ٱلدُّنْيَا ﴿٦١﴾
در صورتی که منزل آخرت بسی بهتر و پاینده‌تر (از دنیای چند روزه) است. (17)	وَٱلْءَاخِرَةُ خَيْرٌۭ وَأَبْقَىٰٓ ﴿٧١﴾
این گفتار به حقیقت در کتب پیشین ذکر شده. (18)	إِنَّ هَٰذَا لَفِى ٱلصُّحُفِ ٱلْأُولَىٰ ﴿٨١﴾
بخصوص در صحف ابراهیم و تورات موسی (مفصل بیان گردیده است). (19)	صُحُفِ إِبْرَٰهِيمَ وَمُوسَىٰ ﴿٩١﴾