90 البلد Al-Balad

به نام خداوند بخشنده مهربان نه، سوگند به این بلد (مکّه معظّم و مسجد کعبه محترم). (1)	بِسْمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ  لَآ أُقْسِمُ بِهَٰذَا ٱلْبَلَدِ ﴿١﴾
و حال آنکه تو (ای رسول گرامی) در این بلد منزل داری. (2)	وَأَنتَ حِلٌّۢ بِهَٰذَا ٱلْبَلَدِ ﴿٢﴾
و قسم به پدر (بزرگوار انسان، آدم صفی) و فرزندان (خدا پرست) او. (3)	وَوَالِدٍۢ وَمَا وَلَدَ ﴿٣﴾
که ما انسان را به حقیقت در رنج و مشقّت آفریدیم (و به بلا و محنتش آزمودیم). (4)	لَقَدْ خَلَقْنَا ٱلْإِنسَٰنَ فِى كَبَدٍ ﴿٤﴾
آیا انسان پندارد که هیچ کس بر او توانایی ندارد؟ (5)	أَيَحْسَبُ أَن لَّن يَقْدِرَ عَلَيْهِ أَحَدٌۭ ﴿٥﴾
می‌گوید: من مال بسیاری تلف کردم. (6)	يَقُولُ أَهْلَكْتُ مَالًۭا لُّبَدًا ﴿٦﴾
آیا پندارد احدی او را ندیده (و افکار و اعمال بدش را ندانسته و ریا و نفاقش را نمی‌داند). (7)	أَيَحْسَبُ أَن لَّمْ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ ﴿٧﴾
آیا ما به او دو چشم عطا نکردیم؟ (8)	أَلَمْ نَجْعَل لَّهُۥ عَيْنَيْنِ ﴿٨﴾
و زبان و دو لب به او ندادیم؟ (9)	وَلِسَانًۭا وَشَفَتَيْنِ ﴿٩﴾
و راه خیر و شر را به او ننمودیم؟ (10)	وَهَدَيْنَٰهُ ٱلنَّجْدَيْنِ ﴿۰١﴾
باز هم به عقبه (تکلیف) تن در نداد. (11)	فَلَا ٱقْتَحَمَ ٱلْعَقَبَةَ ﴿١١﴾
و چگونه توان دانست که آن عقبه (تکلیف و ایمان) چیست؟ (12)	وَمَآ أَدْرَىٰكَ مَا ٱلْعَقَبَةُ ﴿٢١﴾
آن بنده (در راه خدا) آزاد کردن است. (13)	فَكُّ رَقَبَةٍ ﴿٣١﴾
و طعام دادن در روز قحطی و گرسنگی است. (14)	أَوْ إِطْعَٰمٌۭ فِى يَوْمٍۢ ذِى مَسْغَبَةٍۢ ﴿٤١﴾
به یتیم خویشاوندان خود. (15)	يَتِيمًۭا ذَا مَقْرَبَةٍ ﴿٥١﴾
یا به فقیر مضطرّ خاک نشین. (16)	أَوْ مِسْكِينًۭا ذَا مَتْرَبَةٍۢ ﴿٦١﴾
و آن گاه هم از آنان باشد که ایمان آورده و یکدیگر را به اهمیتت صبر و مهربانی با خلق سفارش می‌کنند. (17)	ثُمَّ كَانَ مِنَ ٱلَّذِينَ ءَامَنُوا۟ وَتَوَاصَوْا۟ بِٱلصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا۟ بِٱلْمَرْحَمَةِ﴿٧١﴾
که آنها اهل یمین و سعادتند (و نامه عمل به دست راست گیرند). (18)	أُو۟لَٰٓئِكَ أَصْحَٰبُ ٱلْمَيْمَنَةِ ﴿٨١﴾
و آنان که به آیات ما (قرآن و دیگر کتب آسمانی) کافر شدند آنها اهل شومی و شقاوتند (نامه عمل به دست چپ دارند). (19)	وَٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ بِـَٔايَٰتِنَا هُمْ أَصْحَٰبُ ٱلْمَشْـَٔمَةِ ﴿٩١﴾
بر آن کافران آتشی سر پوشیده (که از آن راه گریزی نیست) احاطه خواهد کرد. (20)	عَلَيْهِمْ نَارٌۭ مُّؤْصَدَةٌۢ ﴿۰٢﴾